ýat

1

[ýa:t]

Aň-düşünjede, pikirde galan zatlary huşa getrip bilmek ukyby, huş, zehin, aň, oý.

∙ Bu wagtlardaky durmuş biziň ýadymyza-da düşenokdy ahyry! («Sowet edebiýaty» žurnaly)

∙ Ýadymda bar otuz ýyllar ozallar, Şol bag ýeri tozap ýatan aýtymdy. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

∙ Ýigidiň şu durşy edil awa göz dükýän bürgüdi ýadyňa salýardy. (B. Gurbanow, Duşuşyk)

Ýazuw düzgüni: Çekimlisi uzyn aýdylýandygy üçin çekimli ses bilen başlanýan goşulma ýa-da -rak goşulmasy goşulanda, dymyk t çekimsizi açyk d çekimsizine öwrülýär.

Meselem ýat - ýadym, ýadyň.

2

[ýa:t]

1) Öz maşgalaňdan bolmadyk, garyndaş däl, keseki, özge, nätanyş.

∙ Emma Gogol Italiýada-da özüni ýat we ýeke duýýardy. (N. B. Gogol, Eserler)

∙ Çaýhanada ýat adamlar hem bardy. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

2) Biri ýa-da bir zat bilen ýakynlygy bolmadyk, garaýşy, duýgusy, düşünjesi boýunça daş bolan, üzňe bolan.

∙ Tilki üçin maşyn, elbetde, ýatdy. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

Ýazuw düzgüni: Çekimlisi uzyn aýdylýandygy üçin çekimli ses bilen başlanýan goşulma ýa-da -rak goşulmasy goşulanda, dymyk t çekimsizi açyk d çekimsizine öwrülýär.

Meselem ýat - ýadym, ýadyň.